گوشیِ فعلیام مثلِ قبلیها است از این حیث که نیمفاصله ندارد؛ این است که تقریباً همهی پیامکهایم را به پینگلیش (یا فارگلیسی؟) مینویسم: أعنی واژههای فارسی را به خطِ لاتین مینویسم.
چند روز پیش—دور از جانِ همه—شخصی دخترِ جواناش را از دست داده بود و طبیعتاً یادِ عبارتی از ۲۸:۹ افتادم که صحبت میکند از روشناییِ دیده. بعد دیدم که این تعبیرِ آشنای ’قرّةالعین‘ که حافظ و نظامی هم بهکار بردهاند چقدر مناسب است در وصفِ ب. خواستم واژه را در پیامکی بنویسم، و خیلی روشن بود که نوشتنِ این واژه به خطِ لاتینْ موضوع را کاملاً لوس و بهکلّی لوث میکند.
اما پیش میآید که به شخص کمک میرسد مِن حیثُ لایَحتَسِب. بهنظرم رسید که ’ة‘ی عربی اصولاً قابلیتِ این را ندارد که به حرفِ بعدی بچسبد، و لذا میشود حرفبهحرف و بدونِ فاصله گذاشتن نوشت ق/ر/ة/ا/ل/ع/ی/ن (و نگرانِ تشدید هم نبود). زبانِ گوشی را عربی کردم و نوشتم ’قرةالعین‘.
خوب است یک بار این را، برای روشنشدنِ امر برای خودم هم که شده، با دقت و تفصیل بنویسم که نیازمان به تعبیهی نیمفاصله در صفحهکلید احتمالاً ناشی از این است که نظامِ قدیمیِ ماشینتحریر را عوض کردهایم: در ماشینتحریرهای قدیمی که میبایست ”شیفت بگیریم“ تا مثلاً بهجای ’قـ‘ بنویسیم ’ق‘، برای تولیدِ اثرِ امروزیِ نیمفاصله قاعدتاً کافی بوده فاصله نگذاریم و برای نوشتنِ ’عاشقکشی‘ حرفِ قاف را بنویسیم (با شیفت) و فاصله نگذاریم و حرفِ کاف را بنویسیم.
کامنت بی مزهی تکنیکال:
یک راه هم البته نصب کیبردهایی مثل SwiftKey روی گوشی است که امکان تایپ نیمفاصله را میدهد. 🙂
روی گوشیِ غیرهوشمند میشود چیزی نصب کرد؟
روی بسیاری از گوشیهای غیرِ هوشمند بسیاری از برنامکها نصب میشود، به هوششان بستگی ندارد، به سیستمِ عاملِشان چرا.
شخصاً ترجیح میدهم پیامکی که دریافت کردهام به خط فارسی—حتی بدون رعایت نیمفاصلهها—باشد. بهگمانم اکثر فارسیزبانها خط فارسی را به پینگلیش ترجیح میدهند و شاید بد نباشد موقع پیامک فرستادن، سهولت دریافت پیام از طرف مخاطب را هم در نظر بگیرید.
تعدادِ فارسیزبانان خیلی زیاد است و من تصورِ تقریبیای هم حتی ندارم که اکثرشان در این مورد چه سلیقهای دارند. در موردِ کسانی که من در هفته بیش از پنج-شش بار بهشان پیامک میزنم، تصورم این است که نگرانام خواهند شد اگر ببینند که به نیمفاصلهها بیاعتنا بودهام.
چندان هم به "سلیقه" مربوط نیست. دربارهی پیامک، شهودِ من میگوید که اکثر فارسیزبانان سهولت را در نظر میگیرند و خط فارسی را به فینگلیش ترجیح میدهند.
”ت” در “یحتسبم ظاهراً باید مفتوح باشه، نه مکسور.
اصلاح کردم. ممنون بابتِ تذکر.
اصلا نیم فاصله چیه ؟
نیمفاصله در تفاوتِ اینها جلوه میکند:
دل ام رمیده ی لولی وشی است شور انگیز / دروغ وعده و قتّال وضع و رنگ آمیز
دلام رمیدهی لولیوشی است شورانگیز / دروغوعده و قتّالوضع و رنگآمیز
یا در اینجا:
او سمنسینه و نوشینلب و شیرینسخن است/ مشتریعارض و خورشیدرخ و زهرهلقاست
قرة العین را چرا باید با نیمفاصله نوشت؟ ترکیبِ اضافیِ دو واژهی جدا ست.
مثلِ امیرالمؤمنین یا رئیسالوزرا نیست؟
به نظر-ام، نه. اینجا را ببینید (جدا از بحثی که دربارهی معنا کردهاند):
http://nrgs.ui.ac.ir/article_17158_4fa0b263228cd5141a2b3c8d42385eaa.pdf
ایامی هم که ماشین تحریر بود قاعده یکسانی ندیده بودم. مثلاً کسی مینوشت عاشقکشی و دیگری عاشق کشی.
در گوشیهای غیرهوشمند، در صفحه کلید دکمه more یا بیشتر را که بزنید، علامتی مثل یک فلش کوچک دیده میشود. به هر دو سمتِ راست و چپ. در برخی از گوشیها این دو کلید کارِ نیمفاصله را میکنند.
امتحان کنید.
بیربط به این موضوع
https://meidaan.com/archive/57685