گفتم ”درست می‌گویند (دست‌کم در موردِ من این حرفْ درست است): قهوه برای اضطراب بسیار خوب است، همان‌طور که شنیدنِ صدای ملایمِ محبوب برای اضطراب بد است و برای آرامش خوب است.“
از وضعِ خواب پرسید.
”بد نیست. البته ملاتونین را قطع کرده‌ام. (یادت هست؟: مدتی می‌خوردم تا خواب‌ام تنظیم شود.)“
”درباره‌ی عوارضِ قطعِ ناگهانی‌اش چیزی خوانده‌ای؟“
”نه. اما احتمالاً در موردشان خواهم نوشت.“