از یادداشت‌های هنوزپیدانشده‌ی گروتندیک، حوالیِ ۱۹۷۰.
—
—
[ظاهراً غرض آن است که حالِ مداومِ آن روزهای او مانیا هم اگر باشد مهم نیست؛ مهم آن است که فورانِ ایده‌ها و توانِ پروراندن‌شان کم نشود. متنِ فرانسه (که اجازه‌ی نقل‌اش نیست) نسبتاً ادبی است. ترجمه‌ی فارسی آشکارا نگاهی دارد به مصراعِ جلال‌‌الدینِ بلخی: "روزها گر رفت گو رو باک نیست".]
بستری می‌شدند اگر امروز؛ متاسفانه.
گرچه دیده‌ام که چطور قوی مقدمه‌یِ سه تا کتاب را می‌نویسند؛ با همان / در همان بستری‌آنه‌گی.
من اگه این پست رو نفهمیده‌باشم می‌تونم درخواست کنم بیشتر توضیح بدین یا خراب می‌شه با توضیح؟
در موردِ مانیا: این را بخوانید. الکساندر گروتندیک (ریاضیدانِ بزرگِ قرنِ بیستم) شخصِ چندان متعادلی نبود. می‌گویند که در دوره‌ای، او تا روزی پانزده صفحه مطالبِ ریاضی تولید می‌کرده است.