تا اینجا را در فیلم دیده بودیم که زورِ سکیزوفرنی را می‌گیرد و (کمابیش) به زندگیِ معمولِ ما بشرهای معمولی برمی‌گردد و در ۱۹۹۴ برای کارهای دورانِ جوانی‌اش نوبلِ اقتصاد می‌گیرد.
پایان را یکی-دو ساعت پیش اعلام کردند: جان نَش و همسرش در تصادفی در نیوجرزیِ امریکا کشته شدند. هنوز یک هفته نگذشته بود که جایزه‌ی آبل را گرفته بود.
نمی‌دانم چه کسی گفته است که گاهی واقعیت از هر درامی فراتر می‌رود. از طرفِ دیگر، شاعرِ مشهوری در قرنِ چهارم گفته است: فَطَعمُ الموتِ في أمرٍ حقیرٍ / کَطعمِ الموتِ في امرٍ عظیم.
نقدِ پدرام صفری بر فیلمِ ران هاورد و گزارشِ کوتاهِ سیاوش شهشهانی از آثارِ نش را در اینجا ببینید:
http://math.harvard.edu/~safari/papers/ziba.pdf
(این دو مطلب در شماره‌‌ی بیست‌وپنجمِ نشر ریاضی منتشر شده است، سالِ ۱۳۸۱ یا ۱۳۸۲.)
فکر کنم علامت همزه در الموت اول اضافه باشد. اگر نه، معنی شعر را درست نمی‌فهمم.
ممنون بابتِ تذکر. اصلاح کردم.