این که در عنوان آمده شکلی است که در مدخلِ دقیقی در ویکیپدیای فارسی آمده. در پیشاهنگان شعر پارسیی محمد دبیرسیاقی آمده ”لبِ بیجاده‌رنگ و ناله‌ی چنگ“. هم دقیقی است که گفته است ”شبِ سیاه بدان زلفکانِ تو مانَد / سپید روز به پاکی رُخانِ تو ماند / عقیق را چو بسایند نیک سوده‌گران / که آبدار بوَد، با لبانِ تو ماند“. و باز از او است [هم‌چنان بدونِ حفظِ رسم‌الخط نقل می‌کنم]:

کاشکی اندر جهان شب نیستی      تا مرا هجرانِ آن لب نیستی.